گلدوزی یکی از کهن‌ترین هنرهای دستی در ایران است که ریشه در ذوق و سلیقه مردمان این سرزمین دارد. از دیرباز، ایرانیان با استفاده از نخ‌های ابریشمی و الیاف طبیعی، روی پارچه‌هایی چون کتان و حریر، نقش‌هایی ظریف و معنادار خلق می‌کردند. آثار برجای‌مانده از دوران ساسانی و صفوی نشان می‌دهد که گلدوزی نه تنها جنبه تزئینی داشته، بلکه نمادی از فرهنگ، طبقه اجتماعی و آیین‌های ایرانی نیز بوده است.
در مناطق مختلف ایران، سبک‌های گلدوزی خاص خود را دارند؛ مثلاً در خراسان و کرمانشاه، نقوش سنتی با رنگ‌های زنده به‌کار می‌رود، در حالی که گلدوزی ترکمن‌ها بیشتر شامل طرح‌های هندسی و دقیق است. این تنوع نشان از گستردگی جغرافیایی و غنای فرهنگی این هنر دارد. زنان در خانه‌ها، بدون آموزش رسمی، نسل به نسل این هنر را حفظ کرده‌اند و گاهی آن را با دیگر هنرهای دستی مانند سوزن‌دوزی و دوخت لباس ترکیب کرده‌اند.
امروزه گلدوزی ایرانی دوباره جان گرفته و با طراحی‌های مدرن و کاربردی، جای خود را در بازار هنر و پوشاک باز کرده است. برندهای داخلی، با بهره‌گیری از المان‌های سنتی، در حال احیای این هنر ارزشمند هستند. عباراتی مانند گلدوزی سنتی، طرح‌های اصیل ایرانی و دوخت دستی هنری حالا در فضای دیجیتال و فروشگاه‌های آنلاین، واژگانی کلیدی شده‌اند که به بازاریابی بهتر این هنر کمک می‌کنند.